A
ls je zorgt voor iemand met de diagnose dementie dan weet je dat het geheugen achteruit gaat. De persoon vraagt vaak naar hetzelfde, kan erg passief worden (zit hele dag in de stoel) en dit vraagt veel van je energie. Dan kan het gemakkelijk gebeuren dat je kribbig wordt en dat merkt je naaste natuurlijk. Als je samen een levensboek gaat maken dan kun je de vervelende momenten omzetten in momenten waarbij je een goed contact hebt met de ander.
Een levensboek helpt iemand de belangrijkste en meest waardevolle gebeurtenissen uit zijn leven opnieuw beleven. Kies een bepaald onderwerp bv. op vakantie gaan, en ga daarover in gesprek; haal er oude foto’s bij van vorige vakanties – bewaard gebleven souvenirtjes etc. Vaak komen bij de verhalen ‘vergeten’ herinneringen naar boven en herbeleef je samen deze momenten. Dit levert mooie intieme momenten op, gelach, soms een traan én het herinnert de persoon én degenen die het verhaal mogen lezen eraan dat opa ooit een grote, sterke vent was die een gezin onderhield en een goede baan had. Dat opa meer is dan de hulpbehoevende persoon die hij nu is.
Schrijf van elk onderwerp een kort verslag en plak er foto’s of andere materialen bij. Zo kun je een boek vol maken met allerlei onderwerpen. Dit boek zegt dan heel veel over de persoon, zijn normen en waarden. De omgeving kan hier zijn voordeel mee doen, denk aan evt. zorgverleners, die hierop dan kunnen inspelen. Het is een middel om een gesprek op gang te brengen en het geheugen te stimuleren.
Maar het is vooral een gelegenheid om samen op een positieve manier tijd door te brengen.