| Jaargang 7, nr. 1 | april 2024 |
 |
| Veilig Thuis | Geweld stopt niet vanzelf. |
|
|
|
| Uitgelicht expertiseteam – Partnergeweld |
Conflicten komen overal voor, maar wanneer gaat het te ver?
 Ruzie met geweld tussen partners of ex-geliefden: het komt vaker voor dan je denkt. Als gevolg van spanningen over en weer, zorgen om financiën of een ziek kind. Deze conflicten hebben een andere aanpak nodig dan een andere vorm van partnergeweld, namelijk intieme terreur. Kirsten, medewerker bij Veilig Thuis Noord-Holland Noord, vertelt.
“Na mijn studie Pedagogiek ben ik bij Veilig Thuis terechtgekomen. Ik merkte in die tijd al dat er tijdens mijn opleiding weinig aandacht was voor huiselijk geweld en kindermishandeling. Terwijl: sinds de samenvoeging van het Advies- en Meldpunt Kindermishandeling en de Steunpunten Huiselijk Geweld was dit werkveld enorm in beweging. Dat trok mij aan. Ik werk in het flexteam – als er spoed bij is, dan komen wij in actie – én ik neem deel aan het Expertiseteam Partnergeweld.”
Spanningsveld tussen (ex-)partners
“Partnergeweld komt in meerdere vormen. Maar het uit zich vooral in psychisch geweld in een spanningsveld tussen (ex-)partners. Conflicten ontstaan dan doordat de een zijn baan is kwijtgeraakt, doordat er financiële zorgen zijn of doordat een kind ernstig ziek is. Of natuurlijk doordat ze een nare relatiebreuk achter de rug hebben. Ze negeren elkaar, proberen elkaar dwars te zitten, ze schreeuwen… Een andere, ernstiger vorm van partnergeweld, is intieme terreur. Hierbij is de dynamiek vanaf de start van de relatie niet in balans. De ene partner jaagt de ander angst aan, intimideert diegene en probeert te isoleren. Fysiek geweld komt hier niet eens altijd aan te pas: het werkt al verlammend genoeg als je zegt dat je iemand iets aan wilt doen. Zo krijg je diegene zover om te doen wat jij wilt.”
Welk veiligheidscijfer geef je jezelf?
“Bij ons komt partnergeweld doorgaans in het vizier via de politie. En dan vaak doordat er enorme ruzies zijn, met veel geschreeuw, en/of doordat er toch klappen zijn gevallen. Dát is namelijk hoorbaar en zichtbaar. Daarvoor zijn er ook wel signalen, maar dan denk je als partner zelf of als buurtbewoners; ‘Ach, we hebben allemaal weleens wat.’ Als wij bericht krijgen van de politie, dan gaan we eerst inventariseren wat er aan de hand kan zijn. Hierbij hanteren we drie criteria. De aard: is het psychisch, seksueel of fysiek geweld? De ernst: stel het gaat om psychisch geweld, houdt dit dan schreeuwen in of ook dreigen om iemand iets aan te doen. Tot slot: de frequentie. Zijn deze mensen al bij politie, hulpverlening en/of Veilig Thuis bekend? Als dit geen grote veiligheidsrisico’s oplevert, nemen we contact op met beide betrokkenen, die we ieder hun eigen verhaal laten doen. Wat is er aan de hand? Hoe vinden ze zelf dat het gaat? Wat is het ergste dat er kan gebeuren als je zelf nu niets doet? Is er al hulpverlening betrokken? Welk cijfer geef je je eigen veiligheid op dit moment? En: wat zou jou helpen? Met deze antwoorden kunnen wij een koers uitzetten.”
Plaatje compleet maken
“Als beide (ex-)partners ongeveer dezelfde versie geven, dan kijken we welke hulpverlening het beste past. Dit kan relatie- of individuele therapie zijn bijvoorbeeld. Lopen de verhalen sterk uit elkaar - de een zegt mishandeld te zijn, de ander geeft aan dat er niets aan de hand is -, dan gaan we over tot onderzoek. We gaan in gesprek met omstanders, zoals familie of buren, de huisarts, de eventuele kinderen en school. Zo proberen we het plaatje compleet te maken. Hierbij kan het ook zijn dat we de hulp inroepen van de Blijf Groep of de Vrouwenopvang in de Noordkop. De situatie kan ook zó schrijnend zijn dat we direct moeten ingrijpen, omdat er anders gewonden of zelfs doden vallen. Dan zorgen we in samenwerking met de politie voor een tijdelijk huisverbod. Of we kijken of iemand in het eigen netwerk terecht kan dan wel of er een noodbed is.”
Mensen zijn niet in- en inslecht
“Elke dag komen er meerdere meldingen van partnergeweld binnen bij Veilig Thuis. Omdat het ook vaak raakt aan ouderenmishandeling of complexe scheidingen. Zelfs kindermishandeling staat meestal niet op zichzelf. Het klinkt gek, maar hoe vaker je er als medewerker van Veilig Thuis mee te maken krijgt, hoe normaler het wordt. Niet dat het zo hoort te zijn, maar toch: het kan iedereen overkomen. Mensen zijn over het algemeen niet in- en inslecht en willen het de ander niet aan doen. Zoals gezegd, er kunnen spanningen zijn ontstaan, maar het kan ook zijn dat iemand vanuit de eigen jeugd niet geleerd heeft om conflicten op een rustige manier op te lossen. Zo zien we weleens jonge ouders, die van tevoren zeggen: ‘We gaan het niet zo doen als onze ouders hebben gedaan.’ En vervolgens gebeurt het toch, puur omdat ze zelf de tools niet hebben gekregen om het anders aan te pakken. Dat brengt mij tot het besef: het ís niet hopeloos. En bij Veilig Thuis ligt de kracht om het gesprek aan te gaan zonder te oordelen. Ja, natuurlijk zijn mensen bang als we contact zoeken. De man die zijn vrouw heeft geslagen, staat voor zijn gevoel met 10-0 achter. Maar we zijn er écht om iedereen te helpen. Dat is ook wat mij aantrekt in dit werk: de combinatie van een korte betrokkenheid in iemands leven, snel filteren wat er aan de hand is en van hieruit snel beslissingen kunnen nemen om voor de veiligheid en de juiste hulpverlening te kunnen zorgen!” |
|
|
|
|
|
|
