| Jaargang 7, nr. 1 | april 2024 |
 |
| Veilig Thuis | Geweld stopt niet vanzelf. |
|
|
|
| De werkweek van...... vertrouwensarts Gabie |
 Gabie startte haar carrière bij de GGD Alkmaar als jeugdarts. Nu, bijna dertig jaar later, is zij de ‘overgrootmoeder’ van de werkvloer bij Veilig Thuis Noord-Holland Noord. “Ik heb deze functie zelf kunnen vormgeven vanuit mijn feeling met kwetsbare mensen en mijn medische achtergrond.”
“Mijn werkdag is vaak onvoorspelbaar. De ene dag zit ik voornamelijk in dossiers om mij van daaruit een beeld te vormen van de situatie. Ook geef ik adviezen aan de dossierverantwoordelijke collega over de medische aspecten die van invloed kunnen zijn op de veiligheid. Op andere dagen gaan we er samen op uit naar acuut onveilige situaties, waar mogelijk sprake is van (levensbedreigend) letsel. Niet elke blauwe plek is letsel, waarover wij ons zorgen maken. Een blauwe plek op het scheenbeen bij een beweeglijk kind laat niet direct bij ons de alarmbellen rinkelen. Zien we wel iets dubieus, dan vraagt dit om verder onderzoek. Vaak doen we dan een ‘top tot teen'-onderzoek, waarbij we foto’s en een letselbeschrijving maken. We werken samen met de huisarts, andere zorgprofessionals en de politie als er aangifte gedaan moet worden.”
Aandacht voor de kwetsbaren
“Ik ben begonnen bij de Jeugdgezondheidszorg. Vanaf het begin van mijn carrière heb ik naast diverse andere functies ook altijd als forensisch arts gewerkt. In beide functies zocht – en zoek - ik de kwetsbaren op. Binnen Veilig Thuis komen de doelgroepen vaak overeen. Je hebt als arts te maken met letsel, psychiatrie en middelengebruik. Als vertrouwensarts heb ik de taak om in te schatten of dit de veiligheid beïnvloedt. Als het nodig is, dan ga ik graag mee op huisbezoek. Een indruk van betrokkene(n) zelf krijgen, vind ik heel waardevol. Bovendien heeft het een meerwaarde om bevindingen direct met betrokkene(n) te kunnen bespreken. De gedragswetenschappers bij Veilig Thuis, hebben een belangrijke rol bij het bepalen van urgentie en de pedagogische aspecten. Ik ben een tijd lang de enige vertrouwensarts geweest, maar inmiddels hebben wij een medisch team met twee andere vaste vertrouwensartsen en een verpleegkundige. Wij doen triages, overleggen multidisciplinair en beoordelen onderzoeksresultaten. Ook bespreken we in de teams lastige casuïstiek, zitten we in expertiseteams, geven we voorlichting en maken we deel uit van het stafoverleg. Veilig Thuis heeft de taak om veiligheid te beoordelen en te herstellen als het gaat over kindermishandeling en huiselijk geweld. Waar nodig zetten we hulp in en maken wij veiligheidsafspraken. Wij werken in een vrijwillig kader. Wij gaan niet over dwang of strafbaarheid.”
Geweld soms moeilijk te doorbreken
“Veilig Thuis is eigenlijk nooit welkom. Het zorgt voor onrust als we op de stoep staan en we horen vaak genoeg: ‘Bemoei je er niet mee!’ Als het een vermoeden van kindermishandeling betreft, dan is het duidelijk dat we in het belang van het kind kunnen handelen en kunnen opschalen naar de Raad van Kinderbescherming die gedwongen hulp kan inzetten. Bij volwassenen ligt dit wat lastiger: die mogen zelf bepalen of ze wel of geen hulp willen. Neem ouderenmishandeling. Dit wordt veel minder vaak gesignaleerd. Bovendien zijn de meeste ouderen wilsbekwaam en hebben zij het recht over zichzelf te beschikken. De situatie kan nog zo onveilig en schrijnend zijn, ze zijn baas over eigen lichaam. Hulp inzetten is lastig als iemand dat niet wil, ook al leggen we uit dat we puur willen helpen de situatie te verbeteren. Vaak zijn situaties in jaren zo gegroeid en is geweld moeilijk te doorbreken. Het is belangrijk om de betreffende oudere zelf te zien en te spreken. En dan niet beïnvloed door de eventuele partner en/of kinderen.”
Meer outreachend en overlappend werken
“Sommige casussen zijn bewerkelijk en frustrerend. Wij hebben de intentie zorgvuldig te werken en te handelen. Maar Veilig Thuis is heel klachtgevoelig. We krijgen te maken met veel vragen en verwijten. En er komen steeds meer meldingen, terwijl wij afhankelijk zijn van hulpverlening die aansluit bij onze adviezen. Echter lijkt het erop dat de hulpverlening overbelast raakt. Met als gevolg dat situaties zelfs verergeren, door de onrust die wij met onze bemoeienis veroorzaken. Dat gaat mij aan het hart. Ik zou willen dat er méér outreachend en overlappend gewerkt wordt en dat de verantwoordelijkheden niet van de een naar de andere organisatie geschoven worden, waar het nu vaak op lijkt.”
Kansen verbeteren en méér ellende besparen
"Je zou kunnen denken: wat is er nu leuk aan mijn baan? En dan ook nog mijn werk als forensisch arts erbij. Ik kom inderdaad in nare situaties. Sowieso is er veel weerstand, daar waar Veilig Thuis in beeld komt. Maar mijn voldoening zit ‘m in het verbeteren van de situatie voor iemand die minder kansen heeft. Ook al is het maar een klein beetje. Om een kind ellende in de toekomst te besparen, moet je in de ouders investeren. Het geeft mij een goed gevoel als iemand relatief tevreden weggaat. Het helpt dat we als team Veilig Thuis Noord-Holland Noord hecht met elkaar zijn. We hebben een heel goede onderlinge samenwerking. Iedereen is betrokken en we delen veel met elkaar in een open sfeer en met veel enthousiasme voor het werk. Ik noem het wel een ‘warm nest’. Inmiddels ben ik wel een beetje de ‘overgrootmoeder van de werkvloer’. Ik leid dan ook mensen op en begeleid AIOS, stagiaires en co-assistenten. Ik hoef me nooit te vervelen. Ik voel elke dag de drive om naar mijn werk te gaan en hoop ook de laatste zes jaar tot aan mijn pensioen hier vol te maken.” |
|
|
|
|
|
|
