| Jaargang 2, nr. 2 | juli 2024 |
 |
|
|
|
| De werkdag van medewerker Vangnet & Advies Ton de Haan |
 De mensen van team Vangnet & Advies laten zich niet uit het veld slaan. Elke dag weer doen zij hun uiterste best voor kwetsbare inwoners: mensen die sociaal en/of psychisch kwetsbaar zijn. Omdat ook zij recht hebben op zorg. In deze nieuwsbrief laten we zien hoe een werkdag bij Vangnet & Advies eruitziet. Deze keer een ‘gewone’ dinsdag van medewerker OGGZ Ton de Haan.
08.00 uur
“Het is vandaag dinsdag. Een van onze belangrijkste dagen, omdat we dan bij elkaar komen. Vanmorgen neem ik met mijn zes collega’s de casuïstiek door en verdelen die vervolgens. Dat doen we zoveel mogelijk op expertise. We hebben bijvoorbeeld verslavingszorg, huisvervuiling en psychiatrie. Die laatste is mijn expertise. Ik heb hiervoor 22 jaar bij de GGZ gewerkt, dus ik heb veel ervaring met mensen die in de war of psychotisch zijn. Vanuit de meldingen krijg ik een nieuwe casus toegewezen: een meneer met waanideeën.”
11.00 uur
“Tijd om mij te richten op mijn nieuwe casus. Ik ga op onderzoek uit door te kijken in ons registratiesysteem of we al eerder meldingen hebben gehad over hem. En of hij al bij een instantie bekend is, bijvoorbeeld bij de GGZ of een andere zorgpartij. Ik kan niets vinden en de casus is vooralsnog niet complex. Mijn inschatting is dat ik straks alleen op huisbezoek kan gaan. Soms is het handig om met z’n tweeën op huisbezoek te gaan, bijvoorbeeld omdat iemand eerder gewelddadig is geweest of wapens in huis heeft.
12.00 uur
“Ik pak de auto en ga op huisbezoek bij mijn nieuwe klant Pieter*; de man met waanideeën. Zo’n eerste huisbezoek is altijd spannend, want ik kom onaangekondigd. Hoe zal hij reageren? Wordt het een voordeurgesprek? Gelukkig laat hij me meteen binnen. Wat me opvalt, is dat het huis erg vervuild is: veel rommel, overal papiertjes met gedachtespinsels, een koelkast vol producten die over de datum zijn. Dat zie je vaak bij mensen met psychoses. Het tegenovergestelde kan ook het geval zijn: juist een hele kale woonkamer, zonder vloerbedekking en met alleen een tafeltje, wat stoelen en een tv. Dat komt omdat mensen met psychiatrische problemen vaak al overprikkeld zijn en dus hun omgeving zo rustig mogelijk houden.
Tijdens ons gesprek blijkt dat Pieter dingen hoort en ziet die er (voor ons) niet zijn. Hij denkt dat er camera’s in huis hangen en dat hij wordt afgeluisterd. Dat is typisch voor psychoses. Soms denken mensen zelfs dat hun buren het op hen hebben voorzien. Zulke waanbeelden zijn zo hardnekkig, daar kom je meestal niet doorheen. Ik probeer Pieter op zijn gemak te stellen, want mensen met psychoses willen gehoord worden. Ik geef aan dat ik het vervelend voor hem vind dat hij dat zo ervaart en dat ik zie dat hij eronder lijdt. Op mijn voorstel dat ik zijn huisarts bel om medicatie voor hem te regelen, reageert hij positief. Het betreft medicatie die ervoor zorgt dat bepaalde prikkels minder binnenkomen. Bij psychoses moet je ook altijd rekening houden met somatische aandoeningen. Reuksensaties, zoals het ruiken van gas, kunnen namelijk ook veroorzaakt worden door een tumor. Ik sluit mijn huisbezoek af met de boodschap dat hij altijd contact met mij kan opnemen en dat ik graag nog een keer langskom. Terwijl ik dat zeg overhandig ik Pieter mijn visitekaartje. Hij legt mijn kaartje neer op een stapel papieren. Hopelijk raakt hij het niet kwijt, schiet er door mijn hoofd. Hoe dan ook, ik kom weer bij hem langs.
13.00 uur
“Tijd voor de lunch. Alhoewel: mijn boterham eet ik meestal in de auto of achter mijn computer op. We houden niet echt pauze. Soms ga je even snel een blokje om, maar we zijn in principe de hele dag bereikbaar. Vandaag wordt het achter de computer.”
13.45 uur
“Ik heb niet alleen casussen in de psychiatrie, ook dak- en thuislozen zoek ik op. Ik pak de auto en ga op weg naar een locatie waar vaak dakloze Oost-Europeanen verblijven. Dakloos geworden door ontslag. En op straat terechtgekomen omdat ze als gastarbeider geen recht op een woning hebben als je niet meer werkt. Dit keer heb ik contact met twee Polen Aleksander* en Dawid*. Zelf spreek ik geen woord Pools en is communiceren lastig. Gelukkig kan ik gebruikmaken van Google Translate én mijn handen. Het blijkt dat de Polen geen geld hebben om terug te gaan naar hun thuisland. Met hulp van een van onze netwerkpartners lukt het om de terugreis voor hen te regelen. Ze bedanken mij meerdere malen. Ik kijk ietsje verder rond of er nog jonge daklozen rondlopen. Het gaat om jongeren tussen de 18 en 23 jaar die buiten Jeugdzorg vallen en niets hebben om op terug te vallen. En jongeren die door gedrag of verslaving niet meer thuis houdbaar zijn. Die verbinden wij dan aan het Regionaal Toegangsteam van de gemeente, dat maatschappelijke opvang voor hen regelt. Van daaruit wordt gekeken hoe ze hun leven weer op orde kunnen krijgen. Vandaag geen jonge daklozen te zien. Op naar kantoor.”
15.00 uur
“Ik bel met schipper Klaas*. We hebben een vervolgafspraak over een casus van een vrouw, Eva*, op een boot. Zij is gevlucht uit Kampen (Overijssel) omdat voor haar een zorgmachtiging was aangevraagd. Eva wilde geen hulp en dus dook ze in ons werkgebied onder. Toen wij dat via via hoorden, zijn we haar gaan zoeken. Uiteindelijk kwamen we in contact met de eigenaar van de boot. Hij maakte zich zorgen want Eva was hartstikke in de war, maar hij wilde haar wel graag helpen.
Vanmiddag maak ik samen met Klaas* een plan, waarbij hij een Airbnb voor Eva gaat regelen in Kampen. Na ons overleg heb ik ook contact met de GGZ en lukt het om haar de zorg in te krijgen. Zo heb je af en toe ook te maken met gebiedsoverstijgend werk, waarbij je de persoon in kwestie zelf niet eens spreekt.”
17.00 uur
“Mijn werkdag zit erop. Ik blik terug op vandaag. En vraag mij af of ik bepaalde dingen goed heb afgesloten. Ja, dat is zo kom ik tot de conclusie. Vervolgens doe ik de deur achter me dicht en laat de boel ook echt achter me. Terwijl ik naar buiten loop, realiseer mij dat ik ervoor moet oppassen dat dingen niet gewoon gaan worden. Iedere casus is weer bijzonder, dus je moet altijd scherp blijven en blijven observeren.”
*De namen in dit artikel zijn om privacy-redenen gefingeerd.
|
|
|
|
|
|
|
