| Leren naar aanleiding van een klacht. |
Afgelopen periode is het een aantal keer voorgekomen dat een patiënt zich op de HAP heeft gemeld met een pijnlijke vinger, pols of enkel. Bij deze gevallen was er geen aanleiding om een foto te laten maken. Hierbij een beschreven casus, met toelichting van een betrokken consultarts.
In alle drie de gevallen kreeg de patiënt te horen dat de pijnlijke pols/vinger/enkel zeker 2 tot 3 weken pijn en zwelling zou geven. De patiënt ging uit van deskundigheid van de arts en was zich bewust van de drukte in de zorg, wilde niet onnodig en niet onnodig snel een beroep doen op de eigen huisarts en wachtte de termijn af waarvan was aangegeven dat men zeker last zou houden. Daarna heeft de patiënt toch de eigen huisarts geconsulteerd. Deze besloot vervolgens alsnog een foto te laten maken waarbij fracturen aan het licht kwamen en er inmiddels een operatie noodzakelijk bleek – iets wat mogelijk niet nodig was geweest wanneer de patiënt eerder op controle bij eigen huisarts was geweest.
Een betrokken consultarts gaf de volgende terugkoppeling nadat deze de patiënt (klager) had gesproken:
“… wat ik begrijp heeft de patiënt na de beoordeling op de post de knop omgezet dat er niets verder aan de hand zou kunnen zijn. Heeft hij geen paracetamol meer ingenomen voor de pijn en heeft ook de hand gebruikt, zelfs geklust. Hij heeft nog weleens gedacht dat het niet goed voelde, maar dat aan de kant gezet omdat het al beoordeeld was. Pas toen na zo’n drie weken de vinger steeds schever ging staan is hij voor een tweede beoordeling gegaan. Toen bleek dat het eerste kootje van de vinger gebroken was. Dus niet het kootje of gewrichtje waar eerst de aandacht naar uit is gegaan. Hij verwijt het mij niet persoonlijk en vindt het een leerpunt voor de post; met een foto had dit voorkomen kunnen worden. Dan waren de pijn en ziektedagen niet nodig geweest. Patiënt is inmiddels geopereerd en hij hoopt dat de functie nog weer enigszins zal herstellen nadat de K-draad verwijderd is.
Terugkijkend stel ik vast dat het met name jammer is dat hij niet voldoende instructies heeft gekregen wanneer het herstel anders verloopt dan verwacht en een extra beoordeling gewenst was. En dat mijn opmerking dat ook een verstuiking van een vingergewricht langer herstel nodig kan hebben, ik niet de bedoeling had om hem zo lang te laten wachten. Ik heb aangegeven dat het onderzoek zoals ik op de post heb verricht mij geheel niet op het spoor heeft gebracht van een breuk in het eerste kootje van de vinger. Dat het dan mogelijk om een spiraal fractuur is gegaan die in de loop van de tijd van zijn plek is gegleden. Ook heb ik aangegeven dat het werken op de dokterspost de kwetsbaarheid met zich meebrengt dat je elkaar niet kent en dat de inschatting welke uitleg en instructies er nodig zijn dus ook meer kwetsbaarheid kent. Mijn leerpunt betreft met name om betere uitleg en instructies te geven over wanneer het anders loopt dan verwacht bij de diagnose.”
Aanbeveling vanuit de klachtenfunctionaris: zoek balans tussen geruststellend informeren (waarom nu geen verdenking/geen aanleiding tot foto) versus heldere instructies wanneer in tijd of bij welke signalen de patiënt een tweede beoordeling zou moeten vragen. |
|
|
|
