Vervolg casus Lemierre. |
In onze vorige nieuwsbrief bespraken wij de casus over Lemierre. Naar aanleiding hiervan ontvingen wij een aantal verdiepende vragen:
- Hoe kun je, behalve door klinische symptomen alert zijn op iets dergelijks?
- Is er bijvoorbeeld altijd al een hoog CRP?
- En is dat reden om bij keel infecties voortaan standaard een CRP te prikken?
Het antwoord hierop is goed terug te vinden in het NTVG-artikel: Het syndroom van Lemierre, zeldzaam, maar niet te vergeten. Ned Tijdschr Geneeskd. 2022;166:D6235.
Hierin staat het volgende beschreven:
Koorts en keelpijn zijn meestal symptomen van een onschuldige bovenste luchtweginfectie, zoals een faryngitis of tonsillitis. Men dient alert te zijn op alarmsymptomen, zoals kwijlen, dysfagie, stridor, dyspneu, trismus en een pijnlijke zwelling in de hals. Dit kan passen bij een bovenste luchtwegobstructie of de aanwezigheid van septische embolieën.
Met name wanneer bij adolescenten of jongvolwassenen sprake is van dysfagie, trismus, nekpijn of respiratoire klachten, zoals dyspneu of thoracale pijn, moet het syndroom van Lemierre overwogen worden.
Een beoordeling van het KNO-gebied, een herbeoordeling op korte termijn en een CRP-sneltest wordt geopperd als dat dit wellicht complicaties had kunnen voorkomen in de casus beschreven in het artikel. De CRP-sneltest is echter in de huisartsensetting alleen gevalideerd voor hoesten. Daarom zou het ook absoluut niet de insteek moeten zijn om bij iedere keelinfectie een CRP te gaan prikken. Echter bij de combinatie van zieke patiënt, koorts, dysfagie en een trismus bij een jongvolwassene of adolescent zou u kunnen overwegen om een CRP te prikken. Als u de NHG-standaard acute keelpijn in acht neemt, dan is de combinatie van zieke patiënt, koorts, dysfagie en trismus al een reden om patiënt te verwijzen naar de tweede lijn.
Kortom: Syndroom van Lemierre is een witte raaf bij de keelpijn, maar eentje om niet te vergeten. Dus alertheid erop is altijd verstandig, maar standaard CRP bij keelpijn is dus niet nodig. |
|
|
|